Μάρτης, γδάρτης και… δεν έχει σημασία! Έξι προτάσεις για δίσκους παντός καιρού από τους παραγωγούς του Radio Reboot!
Jose James - No Beginning No End (2013) Με τις «σωστές» δόσεις soul, jazz, pop και hip hop, χωρίς υπερβολές, το No Beginning No End του 2013 θα μπορούσαμε να πούμε ότι, χωρίς κατ’ ανάγκη να την σηματοδοτεί, χαρακτηρίζει μια εποχή. Η εποχή που η στροφή στο περιεχόμενο και όχι στο περιτύλιγμα αγγίζει όλο και μεγαλύτερο εύρος αυτιών. Ο Jose James σπουδαγμένος, αλλά λιτός, δεν αρκείται στην ξερή γκρούβα, σε έναν ομολογουμένως πολύ smooth δίσκο για το ιδίωμα (neo-soul). Δίνει έμφαση στις μελωδίες του, αφήνοντας στον ακροατή μπόλικο αέρα για ανάσες! Μάριος Πετρίδης, Prima Vista
Get the Blessing - OC DC (2012)
Μπάσο, ντραμς, σαξόφωνο, τρομπέτα. Δεν χρειάζονται πολλά πράγματα - το κουαρτέτο είναι ίσως ο ιδανικότερος αριθμός της μουσικής συνεργασίας. Στην περίπτωση των Get the Βlessing, ο κατά τα άλλα αυθαίρετος κανόνας που μόλις επινόησα επιβεβαιώνεται ενθουσιωδώς. Η τζαζ-ροκ μπάντα από το νεανικό και για κάποιες ημέρες του χρόνου πολύχρωμο Μπρίστολ κατακλύζει με τις ζεστές τις νότες το χώρο, στήνει μία κινηματογραφικού τύπου ατμόσφαιρα, τζαμάρει ευθαρσώς και με τρόπο τέτοιο που σε χρόνο μηδέν βρίσκεσαι να χτυπάς τα δάχτυλά σου ρυθμικά στα έπιπλα. Τα πάνω-κάτω που ακολουθούν και η συνολική αισθητική του άλμπουμ καθρεφτίζουν μάλλον την ευστοχία του τίτλου του, αναφορά στην μανιοπαρoρμητική διαταραχή. Highly recommended για τις αλλοπρόσαλλες νύχτες της πρώιμης Άνοιξης.
Μήνα Δραγούνη, Άκλαφτοι
Agusa – Agusa (2017)
Οι Agusa είναι ένα σχετικά νέο συγκρότημα, όμως αυτή η ομώνυμη κυκλοφορία είναι το τρίτο studio album των Σουηδών, οι οποίοι σχηματίστηκαν το 2013 από μέλη των Sveriges Kommuner & Landsting, Kama Loka και Hooffoot. Το όνομα του συγκροτήματος προέρχεται από έναν παραδοσιακό οικισμό στην εξοχή της κομητείας Skåne και το ρετρό - σχεδόν ποιμενικό - ύφος του δίσκου είναι ταιριαστό, καθώς κινείται σε ‘70s progressive rock γραμμές που μπολιάζονται με folk στοιχεία.
Το φλάουτο της Jenny Puertas κυριαρχεί στις συνθέσεις και προσφέρει μια χροιά που σε μια πρώτη ακρόαση θυμίζει Jethro Tull, αλλά μπορεί να σχετίζεται περισσότερο με σουηδικά σχήματα των ‘70s όπως οι Kebnekajse. Έντονη παρουσία έχει και το ηλεκτρικό όργανο του Jonas Berge (ο οποίος αντικαταστάθηκε μετά την ηχογράφηση του δίσκου από τον Jeppe Juul), ενώ η κιθάρα του Mikael Ödesjö συμπληρώνει τον ήχο με wah-wah εφέ που προσθέτουν ένα funky/reggae υπόστρωμα, αλλά και σολιστικές κορυφώσεις που απηχούν την πρώτη, heavy prog περίοδο της μπάντας.
Η δύναμη της μουσικής στη συγκεκριμένη απόπειρα δεν πηγάζει από περίπλοκες εναλλαγές ή εντυπωσιακές τεχνικές, αλλά από θελκτικές, στρωτές μελωδίες που ακολουθούν μια φυσική, αβίαστη ροή. Αν μερικοί δίσκοι μοιάζουν με απαιτητικές αναβάσεις σε απροσπέλαστες κορυφές και άλλοι μοιάζουν με καταδύσεις σε αβύσσους, αυτός είναι μια βόλτα σε ένα ειδυλλιακό δάσος· ήσυχη, χαλαρωτική, αλλά ποτέ βαρετή.
Μάριος Χατζημιμίκος, Εκτός
Rita Mosss - RΙΤΑ ΜΟΣΣΣ (2014)
Ο απόλυτος ανοιξιάτικος δίσκος. Γλυκός θόρυβος, δολοφονικά ντραμς, στίχος γυμνός, κοφτερός, ερωτικός.
''Be my kitten and let me feed you white semen made of nuclear oxen.''
''In the land of the pigs you are the prostitute of mud, full of anger in your knees, full of pain inside your mouth. A happy condom for the fat turkeys.''
''PISS YOUR DEATH AND SPIT YOUR BREATH'' :-)
Αγγελική Καράμπελα, Let Me Ride
Rosewood Brothers – Soul Blossom (2017)
Οι Rosewood Brothers από την Αθήνα, μετά από 9 χρόνια με διάφορες εμφανίσεις σε φεστιβάλ κ όχι μόνο, αποφάσισαν το χειμώνα του 2017 να βγάλουν τον πρώτο τους δίσκο. Στυλ τους το μπλουζ-ροκ με πνεύμα του '70.
Κωνσταντίνα Κωτσιοπούλου, Αλαλούμ
Στέρεο Νόβα – Ασύρματος κόσμος (1994)
Είναι σίγουρα απ’ τις στιγμές της εγχώριας δισκογραφίας, που κανένας φίλος της ηλεκτρονικής χορευτικής μουσικής δεν πρόκειται να λησμονήσει, όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Αστικά τοπία που εναλλάσσονται με ηλιοβασιλέματα όλων των αποχρώσεων του κόκκινου, ωκεανοί και θάλασσες μέσα στους οποίους τσαλαβουτούν ασημόγκριζοι ουρανοί και πρόσωπα αγνώστων αλλά και φίλων να περνούν έξω απ’ το παράθυρό μας, κάνοντας γκριμάτσες και δοκιμάζοντας χαμόγελα.
Κάπου εκεί θα βρει κανείς και το σκληρό πρόσωπο της κοινωνίας που αρνήθηκε σ’ ένα μεγάλο κομμάτι της νεολαίας της δεκαετίας του ‘90 να ονειρευτεί και ν’ ακολουθήσει τα όνειρά του.
Σε αυτήν την καταγγελία αφιερώνεται το, σχεδόν, πρώτο ήμισυ του δίσκου, με τα όνειρα εν τέλει να γίνονται πραγματικότητα στο δεύτερο μισό. Εκεί, τα ορχηστρικά μέρη διαδέχονται την ποίηση του Κ.Β. και η techno δένει άψογα με την ambient για να σε πάρουν απ’ το χέρι και σου δείξουν τους ουρανούς και τις θάλασσες της εισαγωγής μας.
Ίσως δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να περάσει κανείς απ’ το μισοσκόταδο στο ημίφως, απ’ το να το κάνει παρέα με αυτό το άκουσμα...
Βαγγέλης Παπαγιάννης, ΚΟΣΜΟΝόΤ